Dag 6 El Portal - Ridgecrest
15 Juni 2013 | Verenigde Staten, Ridgecrest
Vandaag is het opnieuw een reisdag en gaan we om 9.00 uur onderweg van El Portal naar Ridgecrest, een tocht van zo'n 450 kilometer.
Bijzonder dat, een avondmens als ik, zich moeiteloos voegt in vroeg opstaan.
Omdat het ontbijt gisteren in alle opzichten rampzalig was, ontbijten we in het hotel waar we gisteravond zo heerlijk een steak hebben gegeten.
Dit bevalt een stuk beter dus de basis voor vandaag is gelegd.
We rijden een prachtige tocht hoog door het ruige gebergte. De route voert van Yosemite Valley naar Lee Vining een kleine plaats aan het Mono Lake.
In Lee Vining drinken we in het zonnetje onze koffie. Bij het afrekenen hiervan vraagt de serveerster waar we vandaan komen en als we zeggen dat we uit Nederland komen, vraagt ze of we misschien een euromuntje voor haar hebben want ze probeert van ieder Europees land een muntstuk te bemachtigen. Ik haal mijn portemonnee en kijk wat ik voor haar kan betekenen. Ik maak haar helemaal gelukkig met diverse muntjes, haar dag kan niet meer stuk.
Het hoogste punt van onze route van vandaag is de op 3031 meter hoogte gelegen Tioga Pas. Deze weg is in de winter gesloten door de grote hoeveelheden sneeuw die op deze hoogte van november tot en met mei kunnen vallen en is de belangrijkste verbindingsweg tussen Yosemite en Las Vegas.
Als we de Tioga Pas verlaten, verandert het landschap al snel. Minder ruig en minder groen maar nu rotsachtig woestijngebied.
Het laatste stuk is lang en eentonig en op het uitzicht raak je na verloop van tijd wel uitgekeken. We zijn blij als we uiteindelijk om 17.00 uur Ridgecrest binnen rijden.
Het temperatuurverschil is enorm, vanmorgen was het op de Tioga Pas slechts 11 graden en hier in Ridgecrest is het maar liefst 38 graden. We zitten hier natuurlijk middenin de woestijn en dat merk je direct. Als je naar buiten stapt is het alsof er een warme föhn blaast.
Maar als ik zo naar het weer in Nederland kijk hebben we niks te klagen.
We gooien weer even een was in de machine (zo goed geregeld hier in Amerika) en in de tijd dat die draait gaan we lekker een hapje eten.
Heerlijk, we komen weer een beetje bij.
Bij terugkomst in het hotel is alle was klaar en gaan we ons voorbereiden op morgen. We gaan dan naar Death Valley National Park met als oorspronkelijke plan om dan o.a. naar Badwater te gaan. Dit is het laagst gelegen punt in Amerika (86 meter onder de zeespiegel) maar dit ligt maar liefst 3 uur - enkele reis - bij ons vandaan. Zoals we er nu tegenaan kijken wordt dat iets te veel van het goede en stellen daarom ons plan bij.
We zitten namelijk aan de westkant van het Nationale Park en Badwater ligt in het oosten en het Park is maar liefst 13.000 vierkante kilometer groot.
Oeps.... daar hebben we ons op verkeken maar niet getreurd, we besluiten om dan naar het dichterbij gelegen Stovepipe Wells te gaan en vanaf daar dan te beoordelen of we wel of niet verder gaan.
Wordt vervolgd!
En zo is er weer een dag voorbij gevlogen. We genieten volop, zien en doen een heleboel en laden ons accu helemaal op (al klinkt het misschien niet zo.....)
Voor vandaag is het in ieder geval mooi geweest, we gaan de binnenkant van onze oogjes maar eens bekijken!
Bijzonder dat, een avondmens als ik, zich moeiteloos voegt in vroeg opstaan.
Omdat het ontbijt gisteren in alle opzichten rampzalig was, ontbijten we in het hotel waar we gisteravond zo heerlijk een steak hebben gegeten.
Dit bevalt een stuk beter dus de basis voor vandaag is gelegd.
We rijden een prachtige tocht hoog door het ruige gebergte. De route voert van Yosemite Valley naar Lee Vining een kleine plaats aan het Mono Lake.
In Lee Vining drinken we in het zonnetje onze koffie. Bij het afrekenen hiervan vraagt de serveerster waar we vandaan komen en als we zeggen dat we uit Nederland komen, vraagt ze of we misschien een euromuntje voor haar hebben want ze probeert van ieder Europees land een muntstuk te bemachtigen. Ik haal mijn portemonnee en kijk wat ik voor haar kan betekenen. Ik maak haar helemaal gelukkig met diverse muntjes, haar dag kan niet meer stuk.
Het hoogste punt van onze route van vandaag is de op 3031 meter hoogte gelegen Tioga Pas. Deze weg is in de winter gesloten door de grote hoeveelheden sneeuw die op deze hoogte van november tot en met mei kunnen vallen en is de belangrijkste verbindingsweg tussen Yosemite en Las Vegas.
Als we de Tioga Pas verlaten, verandert het landschap al snel. Minder ruig en minder groen maar nu rotsachtig woestijngebied.
Het laatste stuk is lang en eentonig en op het uitzicht raak je na verloop van tijd wel uitgekeken. We zijn blij als we uiteindelijk om 17.00 uur Ridgecrest binnen rijden.
Het temperatuurverschil is enorm, vanmorgen was het op de Tioga Pas slechts 11 graden en hier in Ridgecrest is het maar liefst 38 graden. We zitten hier natuurlijk middenin de woestijn en dat merk je direct. Als je naar buiten stapt is het alsof er een warme föhn blaast.
Maar als ik zo naar het weer in Nederland kijk hebben we niks te klagen.
We gooien weer even een was in de machine (zo goed geregeld hier in Amerika) en in de tijd dat die draait gaan we lekker een hapje eten.
Heerlijk, we komen weer een beetje bij.
Bij terugkomst in het hotel is alle was klaar en gaan we ons voorbereiden op morgen. We gaan dan naar Death Valley National Park met als oorspronkelijke plan om dan o.a. naar Badwater te gaan. Dit is het laagst gelegen punt in Amerika (86 meter onder de zeespiegel) maar dit ligt maar liefst 3 uur - enkele reis - bij ons vandaan. Zoals we er nu tegenaan kijken wordt dat iets te veel van het goede en stellen daarom ons plan bij.
We zitten namelijk aan de westkant van het Nationale Park en Badwater ligt in het oosten en het Park is maar liefst 13.000 vierkante kilometer groot.
Oeps.... daar hebben we ons op verkeken maar niet getreurd, we besluiten om dan naar het dichterbij gelegen Stovepipe Wells te gaan en vanaf daar dan te beoordelen of we wel of niet verder gaan.
Wordt vervolgd!
En zo is er weer een dag voorbij gevlogen. We genieten volop, zien en doen een heleboel en laden ons accu helemaal op (al klinkt het misschien niet zo.....)
Voor vandaag is het in ieder geval mooi geweest, we gaan de binnenkant van onze oogjes maar eens bekijken!
-
16 Juni 2013 - 08:59
J.P.Haamans:
Wat een verhalen zeg en wat hebben jullie al veel gezien.
Wij genieten met volle teugen mee met de belevenissen van jullie.
Je kunt er wel een reisverslag van maken en dat verkopen aan een reisbureau, een idee toch!!!
Nog heel veel plezier en lieve groeten.
Ma & Pa. -
16 Juni 2013 - 10:18
Berend:
Ik ben jaloers! -
16 Juni 2013 - 10:47
Chantal:
Ik ook!
En mam... die wastic van jou... Pas als je die uitzet geloof ik dat je ook een boek uitgelezen krijgt :) -
16 Juni 2013 - 11:44
Marion:
Jullie accu laad op, die van mij loopt snel leeg bij alleen het lezen al van al die kilometers. Pff, maar wel heel fraai om het zo, op een rustige manier mee te beleven. Liefs. -
16 Juni 2013 - 11:53
Jan En Marjolein Van Den Booren:
Wat een belevenissen hoe houden jullie het vol......hihi! Prachtige foto's weer. En idd ik moet Chantal gelijk geven: je hoeft echt niet elke vuile onderbroek en sokken meteen te wassen hoor...... -
16 Juni 2013 - 20:36
Petra:
Geweldig weer allemaal, wat een land....
En José heerlijk hoor alles weer schoon en fris in je koffertje!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
